Noem het een effect van de wet van Moore. Aangezien apparaten, mobiel en anderszins, elk jaar meer en meer krachtig worden, groeit ook het vermogen van onze apparaten. Slechts twee decennia geleden was de Nintendo 64 een van de meest populaire consoles op de markt, beroemd om het revolutionaire 3D-spel. Hoewel de concurrerende console van Sony, de Playstation, ongetwijfeld de krachtiger was van de twee (om maar te zwijgen van de mislukte en laatste console van Sega, de Dreamcast), was Nintendo's platform de thuisbasis van enkele van de belangrijkste en invloedrijkste games uit de geschiedenis. Super Mario 64 liet concurrerende bedrijven zien hoe 3D-platformen moeten worden gedaan, en biedt vandaag nog steeds een van de beste Mario-titels die Nintendo ooit heeft geproduceerd. Super Smash Bros. en Mario Kart 64 werden nietje voor vriendelijke concurrentie, en Mario Party 2 en 3 legden de basis van het apparaat in de co-op scène. Goldeneye 64 en Perfect Dark brachten de FPS naar nieuwe hoogten die niet zouden worden overtroffen tot de originele Halo-game uitkwam in de volgende generatie consoles. En niemand zal ooit vergeten dat ze The Legend of Zelda voor de eerste keer spelen: Ocarina of Time, een game die nog steeds het hart van velen het grootste spel aller tijden is. Dat is niet om tientallen andere klassieke spellen te noemen, waaronder Star Fox 64, Paper Mario, Banjo Kazooie en 1080 Snowboarding.
Er zijn tientallen klassieke spellen beschikbaar voor de N64. Dus, met de exponentiële groei van mobiele verwerkingskracht en de revolutie van emulators, kun je ze onderweg meenemen, spelen in lange autoritten of over je woon-werkverkeer. De N64-emulatorscène is enorm en op Android-apparaten is dit niet anders. In tegenstelling tot veel consoles, zijn er nogal wat selecties voor emulators op Android, en het kan een beetje verwarrend zijn om te kiezen. Dus, als u op zoek bent naar een handleiding voor de N64-emulatormarkt op Android, bent u bij ons aan het juiste adres: we hebben de beste gevonden.
Ik heb verschillende verschillende emulators op Android getest, waarbij ik heb geselecteerd op basis van de gebruikersbeoordeling en het aantal downloads op Google Play. In tegenstelling tot de emulators van de Nintendo DS of PSP op Android, zijn de meeste N64-emulators volledig gratis. De meerderheid van deze emulators is gebouwd op de open-source Mupen64-emulator op Windows en MacOS, die voor het eerst werd ontwikkeld in de vroege jaren 2000. Mijn beide topkeuzes, MegaN64 en Mupen64Plus FZ, zijn gebouwd op de top van de Mupen-architectuur die meer dan tien jaar geleden werd ontwikkeld. Hoewel beide emulators ongeveer net zo goed presteren als de andere, moet ik mijn algemene keuze geven aan Mupen64Plus FZ, een uitstekend presterende emulator die ook volledig gratis is.
Een van mijn favoriete functies van Mupen64Plus is de mogelijkheid om bestanden onmiddellijk uit te pakken. Wanneer ik mijn lokale ROM's van mijn pc naar mijn Shield-tablet verplaats, doe ik dat het liefst in ZIP-indeling, om tijd en bestandsgrootte te besparen. Met Mupen kun je deze bestanden onmiddellijk uitpakken in de app, waardoor de gebruiker wordt gedwongen om dit in een bestandsbeheerderstoepassing te doen. Absoluut cool. De app is niet de mooiste emulator die ik heb getest, die zeker tot de DS-emulator DraStic behoort, of misschien de PSP-emulator PPSSPP, maar hij is schoon genoeg om alle menu's en instellingen te vinden die je misschien nodig hebt voor in-game controle. Het in kaart brengen van mijn controller voor het Shield was een snel en eenvoudig proces en ik was binnen enkele minuten operationeel. Ik hoefde de gamecontrole niet eens uit te zetten - ze schakelen zichzelf uit na slechts vijf seconden niet-gebruik standaard.
Ik heb twee games getest, waarvan ik beide fysieke exemplaren heb voor de N64. Super Mario 64 is in veel opzichten de go-to-game voor de console: het was een lanceertitel voor het apparaat en kan vandaag nog steeds worden behouden. Voor mijn tweede testspel gebruikte ik Pokemon Stadium 2, een spel dat veel intensiever en veeleisender is op apparaten, omdat het verder is ontwikkeld in de ontwikkelingscyclus van de console. Het gebruikte ook de Expansion Pak, die extra RAM-geheugen bood voor de console om te gebruiken bij het voeden van de game.
Mijn test begon met Super Mario 64, draaiend op de standaard emulatie-instellingen van Mupen. Dit omvatte een globale scaler, waarbij de grafische weergave naar een hogere resolutie werd gebracht om te passen bij het 1080p-scherm op de Shield-tablet. Ik merkte geen enkele duik in de uitvoering terwijl ik als Mario door het Mushroom Kingdom rende en zelfs King Bob-omb, de eerste baas en eerste ster in het spel, kon verslaan. De bedieningselementen, zowel op als buiten het scherm, werden soepel bestuurd en ik had geen moeite om de eerste slechterik van het spel neer te halen. De game zag er beter uit dan ooit tijdens het hardlopen op de 64, met Mario's ruige texturen gladgestreken, hoewel de emulator duidelijk nog steeds elke ruwe kant op Mario's gezicht liet zien. Toch zou dit mijn voorkeursmethode zijn om het spel te spelen, met de prestaties, zoals verwacht, best uitstekend.
Pokemon Stadium 2, een spel dat niet alleen moeilijk te besturen is, maar ook notoir buggy en problematisch is voor emulators, leek oorspronkelijk op een wasbeurt. Het spel was aan het kruipen, met merkbare vertraging tot minder dan 15 frames per seconde. Ik ondervond ook een crash vrij vroeg in mijn testen. Op dit moment zag het er niet goed uit voor Stadium 2. Ik dook in de individuele game-instellingen in Mupen en kon het spel uitvoeren met de eigen resolutie, in tegenstelling tot de standaardschaalinstellingen van de emulator. Toen de game opnieuw werd opgestart, was de prestatieverbetering van stadion 2 meteen merkbaar, met de game op of net onder de 30 FPS via de menu's.
Dat betekent echter niet dat het spel perfect was. In tegenstelling tot Mario, heb ik weleens last gehad van de incidentele fout, hetzij doordat tekst onjuist werd weergegeven, hetzij door texturen die af en toe aan en uit knipten. Ik ondervond ook problemen met mijn controller, waarbij de game af en toe niet reageerde op mijn persen of, in sommige gevallen, ze zonder meer negeerde. En tot slot, zoals ik moet opmerken, kreeg ik maar één strijd om te werken zonder dat de game crashte. Dit gebeurde op elke emulator die ik heb getest, waardoor ik denk dat Pokemon Stadium 2 in de kern een moeilijk spel is om te emuleren. De tijd dat ik de emulator aan het werk kreeg, was echter puur magisch. Het spelen van een volwaardig 3D Pokemon-spel op mijn tablet was een geweldige ervaring - wanneer het werkte.
Dit betekent echter niet dat Mupen een slechte emulator is. Als u N64-games op uw Android-apparaat wilt spelen, is dit de te verslaan emulator, hoewel MegaN64 indien nodig een goed alternatief biedt. Het belangrijkste bij N64-emulatie is dat je onthoudt dat je je verwachtingen in toom houdt. De N64 is een notoir moeilijke console om te emuleren, en niet elke game gaat zonder problemen draaien. Gelukkig zijn de meeste N64-emulators gratis en draaien ze op de open-source Mupen-engine, zodat je niets anders verliest dan het testen van een game op je apparaat. Ik heb het fantastisch gehad om Mario en Pokemon opnieuw te bekijken op mijn tablet, dus neem mijn woord niet op - ga naar Mupen64Plus in de Play Store en doe het zelf.
